Παρακάτω αναφέρονται ορισμένες από τις συμπεριφορές που μπορεί να είναι σημάδια ΔΠΤ. Πρέπει να έχεις υπ’οψιν σου ότι η διάγνωση της ΔΠΤ γίνεται πάντα όταν υπάρχει συνδυασμός πολλών από αυτές τις συμπεριφορές και ότι την διάγνωση μπορεί να την κάνει με την βοήθειά σου μόνο ο ειδικός της ψυχικής υγείας με τον οποίο θα συνεργαστείς.
Κάνω δίαιτα με σκοπό την απώλεια βάρους χωρίς «ιδιαίτερο» λόγο. Ή, ακόμα κι αν υπήρχε λόγος τώρα συνεχίζω τη δίαιτα χωρίς να μπορώ να τη σταματήσω παρά το γεγονός ότι έχω ήδη χάσει τα κιλά που ήθελα.
Έχω χάσει απότομα πολλά κιλά και αυτό συνοδεύεται από την αίσθησή μου ότι εξακολουθώ να παραμένω υπέρβαρη. Στην περίπτωση της ανορεξίας, το βάρος φτάνει και κατά 15% κάτω του κατώτατου φυσιολογικού.
Έχω μεγάλη αγωνία έως και εμμονή για το σωματικό μου βάρος. Ανησυχώ και ασχολούμαι υπερβολικά με το σώμα μου και την εικόνα του. Όταν μου κάνουν σχόλια για την εμφάνισή μου ενοχλούμαι ή/και θυμώνω έντονα.
Θέλω να τρώω πολύ συγκεκριμένες τροφές που έχουν μαγειρευτεί με συγκεκριμένο τρόπο. Συχνά νιώθω την ανάγκη να ζυγίζω τα τρόφιμα και να υπολογίζω τις θερμίδες που προσλαμβάνω για να είμαι σίγουρη ότι δεν “ξέφυγα”.
Ένα μεγάλο μέρος της ημέρας το περνάω με το να σκέφτομαι τι θα φάω, τι έφαγα ή πως θα γλιτώσω από το επόμενο γεύμα.
Το φαγητό έχει γίνει ο βασικός τρόπος για να χαλαρώνω, να διασκεδάζω ή να εκτονώνομαι
Θέλω να τρώω «κρυφά» και χωρίς την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου.
«Εξαφανίζομαι» στην τουαλέτα αμέσως μετά το γεύμα (για να προκαλέσω έμετο).
Κάποιες φορές γίνομαι παρορμητική και τρώω πολύ χωρίς να μπορώ να το σταματήσω
Η διάθεσή μου έχει μεταπτώσεις. Νιώθω ότι είμαι ευερέθιστη. Η κοινωνικότητά μου έχει μειωθεί και έχω απομονωθεί.
Νιώθω την ανάγκη να κρατάω μυστικά, να κρύβομαι και να μην εμπιστεύομαι στους άλλους προσωπικά μου θέματα.
Είμαι τελειομανής. Αγχώνομαι υπερβολικά όταν τα πράγματα δεν γίνονται με το δικό μου τρόπο.
Διαταραχές της εμμηνορρυσίας ή διακοπή της για ≥3 συνεχείς κύκλους.
Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβεις ότι κάτι συμβαίνει. Το δεύτερο είναι να μιλήσεις για αυτό σε κάποιον που μπορεί να σε βοηθήσει στην αναζήτηση θεραπείας. Συνήθως το άτομο αυτό είναι κάποιος από την οικογένεια, από το σχολείο/πανεπιστήμιο/εργασία ή κάποιος στενός φίλος. Το τρίτο βήμα είναι να έρθεις σε επαφή με κάποιον από τους ειδικούς που ξέρουν πως αντιμετωπίζονται οι ΔΠΤ.
Οι ΔΠΤ δεν αντιμετωπίζονται με μαγικούς τρόπους. Χρειάζονται προσπάθεια και επιμονή από εσένα, την οικογένειά σου και τους ειδικούς θεραπευτές. Πολλές φορές δεν είναι εύκολο να δεσμευτεί κανείς σε μία προσπάθεια που τον βάζει να πηγαίνει ενάντια σε αυτό που του λέει ο φόβος του. Χρειάζεται να πιστέψεις ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς το καθημερινό μέτρημα των θερμίδων, την αγωνία για το επόμενο γεύμα, την κούραση, την έλλειψη συγκέντρωσης και τους εξαντλητικούς εμετούς. Και ότι αυτή η προσπάθεια έχει πολλές πιθανότητες να είναι επιτυχημένη και να σε φέρει σε μία περισσότερο αυθεντική ζωή που θα νιώθεις ότι αξίζει να τη ζεις.